We hebben allemaal weleens een patiënt zien lopen op een manier die we soms te snel als “pathologisch” bestempelen. Maaien, recurvatum, asymmetrische stap, beperkte steun… Allemaal klinische tekenen die vaak worden gezien als gebreken die gecorrigeerd moeten worden. Maar wat als we het anders bekijken? Wat als deze atypische looppatronen eigenlijk slimme aanpassingsstrategieën zijn die het lichaam heeft ontwikkeld?
Wat we gewoonlijk een “loopafwijking” noemen, is vaak een volkomen logische reactie op een echte beperking. Het lichaam vergist zich niet: het organiseert zichzelf om de functie te behouden, ondanks obstakels. Het compenseert voor zwakte, pijn, een motorisch of sensorisch tekort. Het is een strategie, geen onhandigheid.
Laten we een paar voorbeelden nemen:
Deze “afwijkingen” zijn dus effectieve oplossingen… in een bepaalde context.
De verleiding om de beweging direct te corrigeren is groot: de voetplaatsing heropvoeden, symmetrie forceren, het juiste patroon opleggen. Maar zolang de onderliggende beperking bestaat, zal het lichaam altijd terugkeren naar zijn oorspronkelijke strategie.
Wat als we in plaats van gebreken, oplossingen zouden zien?
Wat als elke “pathologische gang” een te ontcijferen boodschap was in plaats van een te corrigeren fout?
Het is door deze strategieën te begrijpen dat we onze patiënten echt kunnen begeleiden. Want achter elke atypische beweging zit een poging van het lichaam om autonomie, evenwicht en efficiëntie te behouden.
Laten we leren het lopen te lezen… om degenen die het ervaren beter te begeleiden.
Vul dit korte formulier in zodat we contact met je kunnen opnemen om een test af te spreken.
