De ziekte van Parkinson is een neurologische aandoening. Het gaat gepaard met motorische en niet-motorische symptomen1 :
Motorische symptomen :
Niet-motorische symptomen :
Motorische stoornissen worden gekenmerkt door aan- en uitfasen.
Patiënten met de ziekte van Parkinson hebben vaak een erg hoge stapfrequentie. Hij “vertrapt” letterlijk. Dit staat ook bekend als “festinatie”. De hoge frequentie gaat gepaard met een korte staplengte. Dit stampen kan abrupt gebeuren als de patiënt door een deur loopt, zich omdraait, afgeleid of bang is. Hierdoor kan de persoon het gevoel krijgen dat hij naar voren wordt geslingerd als zijn lichaam sneller blijft bewegen dan zijn voeten.
Coördinatie- of cognitieve problemen kunnen het moeilijk maken om een mobiliteitshulpmiddel te gebruiken.
Na verloop van tijd worden de gewrichten van een Parkinson-patiënt stijf. Het is niet ongewoon om slappe knieën en heupen te zien, voorover leunen van de romp, stijfheid van de nek en stijfheid van de schouders. Het bestrijden van deze verstijving is een belangrijk doel van de fysiotherapeutische behandeling.
In een gevorderd stadium kan de parkinsonpatiënt een retropulsie vertonen. Deze retropulsie is de belangrijkste oorzaak van moeite met lopen, moeite met opstaan en vallen. In dit stadium zal het gebruik van bepaalde mobiliteitshulpmiddelen het probleem niet voldoende verhelpen. De patiënt is dan afhankelijk en kan zich nauwelijks zelfstandig voortbewegen.
In het beginstadium van de ziekte is het gebruik van een loophulpmiddel niet nodig.
Daarna volgt het gebruik van een eenvoudige wandelstok, vaak eerder om gerust te stellen dan om te helpen.
In de meer gevorderde stadia van de ziekte is de coördinatie die nodig is om een wandelstok te gebruiken vaak aangetast. Gezien de hoge stapfrequentie is coördinatie bijna onmogelijk. De wandelstok hangt vaker in de lucht dan dat hij wordt ondersteund. Een conventionele wandelstok kan het lopen zelfs moeilijker maken.
Het gebruik van een rollator met 4 wielen omzeilt het coördinatieprobleem dat gepaard gaat met een hoge stapfrequentie. Het biedt constante ondersteuning op de grond en werkt als een “schild” voor mensen die je mogelijk passeert (bescherming). Het leidt natuurlijk tot soepeler lopen.
De rollator is echter lomp, onhandelbaar, moeilijk te manoeuvreren en vereist beide handen. Het is geweldig voor rechtuit rijden buiten, maar veel minder voor gebruik binnenshuis.
Binnenshuis, op een gladde vloer, biedt de Wheeleo® veel geschiktere hulp voor mensen met Parkinson:
In een vergevorderd stadium (of in de “uit”-fase) worden Parkinson-patiënten afhankelijk van hun mobiliteitshulpmiddel om hen te helpen stoppen. Hij wordt meegesleept door zijn lichaam. Het gebruik van een hulpmiddel op wielen is niet langer geschikt. Alleen met de looprekken kunnen we de onevenwichtigheden een tijdje beperken.
Als je achterover valt, kan geen enkel loophulpmiddel echt voorkomen dat je valt.
De Wheeleo® is een onlosmakelijk onderdeel van mobiliteitshulpmiddelen. Voor Parkinson-patiënten houdt het het midden tussen een wandelstok en een looprek met 4 wielen. Het is een tussenstap tussen een wandelstok die te weinig hulp biedt en een rollator die te veel hulp biedt.
referentie :
Vul dit korte formulier in zodat we contact met je kunnen opnemen om een test af te spreken.
