Functionele verplaatsingen bevorderen vanaf de ziekenhuisopname

Bij het opnieuw leren lopen telt elke stap. Deze video illustreert een vaak onderschat maar essentieel moment: een gehospitaliseerde patiënt, nog in de revalidatiefase, staat op uit zijn stoel in de kamer om naar het toilet te lopen, begeleid door een zorgverlener.
Hij loopt nog niet alleen, maar is al actief bezig met zijn herstel.

Revalideren is ook kansen creëren buiten de therapiesessies

Tijdens de acute of subacute fase van ziekenhuisopname structureren fysiotherapiesessies het motorisch herstel. Maar de echte vooruitgang wordt vaak gezien tussen de sessies door, wanneer de patiënt begint te gebruiken wat hij leert in momenten van het dagelijks leven.

Begeleid door een zorgverlener, maakt dit type functionele verplaatsing (opstaan, enkele meters lopen, het toilet bereiken) het mogelijk om:

• het aantal motorische herhalingen buiten de sessies te verhogen,
• een dagelijkse fysieke activiteit te behouden,
• de motivatie van de patiënt te versterken,
• en een dynamiek van concrete vooruitgang te initiëren.

De drie fasen van loopherstel

In de praktijk kunnen we drie hoofdfasen identificeren in het functionele herstel van het lopen in het ziekenhuis:

1. Lopen onder begeleiding van de fysiotherapeut, tijdens revalidatiesessies.
2. Lopen begeleid door andere zorgverleners, tijdens gerichte verplaatsingen (naar het toilet gaan, naar de eetzaal gaan, etc.).
3. Zelfstandig lopen, in de kamer, op de gangen of op de verpleegafdeling.

Deze tweede fase – lopen met het zorgpersoneel – speelt een sleutelrol.
Het stelt de patiënt in staat om geleidelijk uit de passieve rol te komen en beweging in zijn basisactiviteiten te integreren. Het is ook vaak het moment waarop hij begint te “geloven”, een ontslag uit het ziekenhuis in zicht komt, en hij zich naar zelfstandigheid toe kan projecteren.

De beschikbaarheid van materiaal: een vaak over het hoofd gezien probleem

Maar om deze vooruitgang mogelijk te maken, is het essentieel dat het juiste materiaal op het juiste moment beschikbaar is.
Het zou jammer zijn als een patiënt die kan lopen met een zorgverlener moet blijven zitten… simpelweg omdat er geen loophulpmiddel beschikbaar is.

Het vermeerderen van functionele verplaatsingen met de verpleging lijkt eenvoudig op papier, maar vereist:

• een getraind en gemotiveerd zorgteam,
• een soepele coördinatie met de fysiotherapeuten,
• en beschikbare technische hulpmiddelen op de afdelingen.

Conclusie

Het aanmoedigen van deze “kleine” functionele wandelingen buiten de sessies is veel meer dan een winst in mobiliteit:
Het is een krachtige hefboom om de revalidatie te versnellen, de zelfstandigheid te versterken en actief de terugkeer naar huis voor te bereiden.