Herhalen, intensiveren… maar zonder onnodig te compliceren

In neurologische revalidatie worden onze dagelijkse interventies geleid door twee pijlers: herhaling en intensiteit. Deze bepalen de effectiviteit van motorisch leren en daardoor het functioneel herstel.

Maar pas op voor een veelvoorkomende valkuil: intensiteit verwarren met moeilijkheid.

Intensiteit ≠ moeilijkheid

Een te moeilijke oefening is niet altijd effectiever.
Integendeel, het kan snel contraproductief worden:

• Het genereert compensaties, mankheid of het aannemen van slechte motorische strategieën.
• Het wordt snel moeilijk te herhalen, omdat het de patiënt vermoeit of ontmoedigt.
• Het leidt soms tot negatief leren… wat het brein net zo goed consolideert als correct leren.

Het merendeel van de tijd (70%) moet de patiënt de gevraagde oefening correct kunnen uitvoeren.

Omgekeerd kan een eenvoudigere, beter gerichte oefening vaker herhaald worden en een niveau van intensiteit bereiken dat op lange termijn veel gunstiger is.

Het is de kwaliteit en kwantiteit van beweging die het herstel vormgeven, niet de complexiteit van de uitdaging.

Klinisch voorbeeld: lopen zonder hulpmiddel

Laten we een klassiek geval nemen: een post-beroerte patiënt die “zonder hulp” wil lopen.
Dit is een begrijpelijk doel, maar deze voortijdige autonomie kan een belemmering voor herstel worden.

Zonder technisch hulpmiddel:

• Het lopen is instabiel.
• De patiënt compenseert (romp, heup, verkorte stappen…).
• Hij raakt snel uitgeput.
• Hij herhaalt een asymmetrische, soms gevaarlijke beweging.

Met een goed gekozen mobiliteitshulpmiddel:

• De loopkwaliteit is beter.
• Het evenwicht is veilig.
• De patiënt kan langer lopen.
• Hij kan de beweging tientallen keren herhalen, tot een echte intensiteit wordt bereikt (bijvoorbeeld 30 minuten non-stop).

En het is deze beheerste intensiteit die de gewenste neuroplasticiteit genereert.

Het brein leert… alles

Een fundamenteel principe in neurologische revalidatie:

Het brein leert alles, zelfs “slechte” strategieën.

Daarom is het cruciaal om vanaf de eerste sessies de juiste motorische patronen op te bouwen.
De juiste balans die gevonden moet worden is als volgt:

• Te moeilijk: compensaties en mankheid.
• Te makkelijk en weinig intens: stagnatie.
• Aangepast, herhaald, intens: duurzame vooruitgang.

Technische hulpmiddelen als hefboom voor aanpassing

Loopondersteuningen spelen een centrale rol in deze vergelijking.
Ze maken het mogelijk om het moeilijkheidsniveau nauwkeurig aan te passen terwijl de intensiteit van het werk behouden blijft.

De Wheeleo®: een hulpmiddel voor beheerste intensiteit

De Wheeleo® is een uniek loophulpmiddel, ontworpen als een tussenstap tussen de rollator en de wandelstok.

• Het ondersteunt de patiënt zonder de natuurlijke beweging te beperken.
• Het maakt een vloeiende en stabiele loopbeweging met één hand mogelijk.
• Het bevordert lange sequenties, gunstig voor intensiteit.
• Het beperkt compensaties terwijl het de klinische beperkingen van de patiënt respecteert.

Samengevat: het maakt het mogelijk om de moeilijkheid te verminderen zonder de intensiteit op te offeren, terwijl het de herhalingen onder correcte omstandigheden maximaliseert. En dat verandert de impact van de revalidatie ingrijpend.

Conclusie

Effectieve revalidatie probeert dingen niet ingewikkelder te maken.
Het probeert beter te herhalen, langer, intensiever, onder realistische en veilige omstandigheden.

En als we solide automatismen willen opbouwen, moeten we het brein kwaliteit, kwantiteit en consistentie bieden.

Herhalen, intensiveren… zonder onnodig te compliceren.

Bent u fysiotherapeut of ergotherapeut en wilt u de Wheeleo® testen?

http://www.wheeleo.eu/espace-pro